Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008

"...Σου είπα:
- Λύγισα.
Και είπες:
- Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
...
Kατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου,
από τα χίλια σου παράθυρα.
Για ένα μήπως τα άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις..."

..Κ. Δημουλά..

βαρύ πράγμα η ζωή ...προσιτός ο θάνατος...
πολλή υποκρισία ανάμεσα στα δύο...
"αυτοξεχάσου", λοιπόν...
στον καθρέφτη η λησμονιά...
και τούτη η μοναξιά σε τόσα πρσωπεία...
"μη θλίβεσαι"

6 σχόλια:

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

"απλώσου λίγο γη
μη και ξαποστάσω
το στρογγυλό κορμί μου,
απόκαμα γωνίες
να φυτρώνω
για να χωρώ
εύχαρις στα παράθυρά σου"

καλημέρα...

Γεωργία είπε...

μια αγκαλιά καρδιά για σένα χωρίς τα περιττά σημάδια της γης και της ζωής...

:):)

Ανώνυμος είπε...

....μη θλιβεσαι..εσω ευχαρις προσπερνωντας την απογοητευση κι αποκαθηλωνοντας την ληθη...μικρη η αποσταση..ζωη θανατος..μικρη..δεν θα προλαβεις να αυτοξεχαστεις....την αγαπη μου γλυκια μου..

Γεωργία είπε...

δεν θα προλάβω
να "αυτοξεχαστώ"?
να "απογοητευτώ ήσυχα", τότε?
μου είναι πιο εύκολο, μάλλον...
σ`ευχαριστώ, Φωτεινή μου...

:):)

tango... είπε...

" ...το σήμα του ανθρώπου είναι ο θάνατος.Του αγγέλου,η πτώση..."
(Σταυρόπουλος)

Σ..Α..

καλημέρα ..
:)

Γεωργία είπε...

ένα ρίσκο..ανάμεσα στο θάνατο και την πτώση..

me too..

:):)