Δευτέρα, Μαΐου 19, 2008

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αφου δεν υπαρχει η δυνατότητα να "χτίσω" τον γκρεμισμένο μου εαυτό, πρέπει να μάθω να μην συγκινούμαι γιατι μου κανει απολυτο κακο , και σιγουρα μονο εγω το ξερω αυτο..

Καλημερα "rune"..
Απο τα καλύτερα..

Γεωργία είπε...

ναι, Μαρία:)
να συγκινείσαι μόνο για πράγματα που αξίζουν και είναι εδώ,
στο τώρα το δικό σου...

σ`ευχαριστώ,
καλό απόγευμα!

:):)

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

ξέρεις τι με κουράζει;
συνέχεια να πρέπει
να ξεχνω..
όλα να στερεύουν
και μόνο της λήθης
το πηγάδι να πλημμυρίζει
unawanted passions

My dark rune..
kalo βράδυ..:):)

Γεωργία είπε...

μήπως και με το να θυμάσαι δεν στερεύουν τα συναισθήματα ή τα πάθη?who knows?

όμορφο βράδυ, Μαρία μου!

:):)

Μαρια Νικολαου είπε...

Xμ... εμενα παλι με κουραζει να θυμαμαι..
Τι λες... αλλάζουμε συναισθήματα;

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

μαρία μου...

δεν πετάω
τις θύμησες
με τίποτα!!!
κι ας με πληγώνουν

:):):)