Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε.
Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει
οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά,
αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
Σταύρος Σταυρόπουλος
Σταύρος Σταυρόπουλος
foto by tango..
τα λόγια θα μπορούσαν
να είναι και δικά της..
2 σχόλια:
‘’ .. θα ντύσω την ψυχή με τα λευκά της ρούχα
μια μικρή γιορτή για ένα απρόσμενο γεγονός .. για δύο ..
πάει καιρός που δεν έχω πάει ..’’
‘’ ..το βράδυ, στο παγκάκι , θα’μαι alone ,όπως πάντα .. σου κρατάω την
θέση σου .. εσύ διαλέγεις τι θες να δεις .. θα έχει φεγγάρι, φάρο, θάλασσα, καράβια και κάπoιο άστρο παλιό (δεν θα σε ενοχλήσει) ..’’
‘’.. καλεσμένη μου ψυχή , στο καράβι της ζωής
φτιάχνω ατμόσφαιρα ενώ άλλοι προσφέρουν λουλούδια (δεν γνωρίζουν το συμβολισμό της φλόγας ) .. πάρε ένα κερί ..
Nα το ανάψουμε ; .. τα υπόλοιπα , μουσική , κρασί , τετράδια και ντυμένοι στα λεύκα .. σε μία θάλασσα από τελείες , ας σαλπάρουμε, ‘στον γύρω της (νύχτας) σε 1 κόσμο ‘’..
Rhapsody ..
ψυχή της ψυχής..
και οι δυο σ`ένα καράβι,
ποτέ σε λιμάνι..
πάντα στ`ανοιχτά..
το ευχαριστώ είναι λίγο
αλλά είναι μέσα
απ`την καρδιά μου..
φανερώθηκες και μοσχοβόλησε ο τόπος..
:):)
Δημοσίευση σχολίου