σαν να τριγυρνάς έξω από μια κλειστή πόρτα.να ξέρεις ότι είναι κλειστή για σένα και συγχρόνως να νοιώθεις ότι ακουμπώντας πάνω της θα ανοίξει.σαν το θάνατο. φλερτάρεις μαζί του.
φλερτάρεις και με το όνειρο.σαν να ξέρεις ότι η ζωή σου, μέσα από εκείνο το όνειρο γαληνεύει.
γαληνεύει και με τη μνήμη του θανάτου.δεν λυπάσαι.δεν πονάς. χαίρεσαι προς το παρόν για το ημιτελές και τυχαία επαίρεσαι για τη ζωή σου.
αν το σκοτάδι σου κατάματα δεις στο δικό σου φως θα βυθιστείς....
Με την πρώτη πρωινή γουλιά καφέ, με την πρώτη ρουφηξιά ενός τσιγάρου , ασφυκτικά γεμάτη στην ακτή της σκέφτομαι πως έπρεπε να μην μεγαλώσω ‘δίπλα’ της ..
«τα πιο μεγάλα πράγματα, τα έζησα μικρός τα όνειρα μου φτάναν ως τ’αστέρια κι όταν τη νύχτα έπεφτα για ύπνο μοναχός ..»
13 σχόλια:
Από μικρό παιδί μου κλεβαν κομματι κομμτι τη ζωή μου..κι ότι απεμεινε το πηραν ολο μαζι ενα βραδυ..
...μοναδικο τραγουδι..ταξιδιαρικο..σαν τα ονειρα που πανε....την αγαπη μου καλη μου
υπάρχει και η άλλη πλευρά...
εκείνοι να σου παίρνουν
κι εσύ να τους δίνεις πιο πολλά...
μόνο να μην λυπάσαι...
:):)
ταξιδεύουμε εμείς,
στη ψυχή μας μέσα...
απαραίτητη η αγάπη...
:):)
"Κρύβομαι πίσω απο δέρμα μάσκα
Γάντια σκοτάδι στα χέρια,
άστεγη λύπη στέμμα
στο ξυρισμένο κεφάλι
κόβω κομμάτια το κορμί
στων ματιών τ’ανεμοδαρμένα ύψη
λεκιάζω ρούχο στόμα
στα πέλαγα του πόνου
ω μικρή μου ύπαρξη,
αιώνια ορειβατείς σε όρη ξένα
σωπαίνοντας στα βράχια του άλγους,
καρτερώντας με ηδονή
πτώση μεγαλοπρεπή..."
όνειρο ήταν κι αυτή η αγάπη...
kαληνύχτα ...
(μου αρεσουν τα όνειρα..:):))
μοιάζει μερικές φορές η αγάπη με όνειρο, σαν ταπεινός πόνος και αιώνια ελπίδα...
καλό ξημέρωμα!
:):)
σαν να τριγυρνάς έξω από μια κλειστή πόρτα.να ξέρεις ότι είναι κλειστή για σένα και συγχρόνως να νοιώθεις ότι ακουμπώντας πάνω της θα ανοίξει.σαν το θάνατο.
φλερτάρεις μαζί του.
φλερτάρεις και με το όνειρο.σαν να ξέρεις ότι η ζωή σου, μέσα από εκείνο το όνειρο γαληνεύει.
γαληνεύει και με τη μνήμη του θανάτου.δεν λυπάσαι.δεν πονάς.
χαίρεσαι προς το παρόν για το ημιτελές και τυχαία επαίρεσαι
για τη ζωή σου.
αν το σκοτάδι σου κατάματα δεις
στο δικό σου φως θα βυθιστείς....
Με την πρώτη πρωινή γουλιά καφέ,
με την πρώτη ρουφηξιά ενός τσιγάρου ,
ασφυκτικά γεμάτη στην ακτή της
σκέφτομαι πως έπρεπε να μην μεγαλώσω ‘δίπλα’ της ..
«τα πιο μεγάλα πράγματα, τα έζησα μικρός
τα όνειρα μου φτάναν ως τ’αστέρια
κι όταν τη νύχτα έπεφτα για ύπνο μοναχός ..»
θυμόμουν πως σαν μεγάλος έζησα ..
σ..α..
Α οχι..
Λυπαμαι.. Δεν γεννηθηκα Θεός..
Αυτο που ειπες το εκανα χρονια ολοκληρα..
ΟΧΙ ΠΙΑ.
ερήμην των μεγάλων προθέσεων της ζωής κι εμείς, αναμένουμε στις γεμάτες ακτές..
κι αντέχουμε το δώρο
του ονείρου και της θύμησης..
me too..
:):)
Μαρία, ίσως ήρθε η ώρα να συγχωρήσουμε?θα είναι πιο καλά?
:):)
Οχι...
να κάνεις ό,τι θέλει η ψυχούλα σου και μόνο...
:):)
Δημοσίευση σχολίου